انواع عکاسی
تبلیغاتى:
شاخه اى عکاسى که در آن عکسهایى براى تبلیغ، رونق دادن به فروش، ارائه خدمات و آگاه کردن مردم گرفته مىشود. قبل از اختراع چاپ ماشینی، عکس به وسیله هنرمند طراحى میشد تا آماده چاب در روزنامهها و مطبوعات شود. پس از اختراع فیلم رنگی، مدتها طول کشید تا چاپ مکانیکى عکسهاى رنگى در سطح گسترده امکانپذیر شود.
با پیشرفت در زمینه? تکنولوژى چاپ عکس، تقاضا براى عکسهاى تبلیغاتى افزایش یافت و چاپ در سطح انبوه، موجب کاهش هزینه شد. امروزه شاهد تنوع و کثرت پوسترها، بروشورهاى تبلیغاتی، بیل بوردها و عکسهاى تبلیغاتى در روزنامه ها و مجلات هستیم. این تبلیغات در عرصه? تلویزیونى نیز در همین مجموعه قرار دارد.

هنرى:
عکاسى هنرى هنر نشانه سازى یا هنر طراحى نور است که تاریخ پربارى دارد. خصوصاً در انگلستان که عکاسى در واقع ادامه? فعالیت پیشگامانى نظیر
*بلیام هنرى فوکس تالبوت
* اچ. پى رابینسون،
* اسکار گوستاوریجلند،
*جولیا مارگارت کامرون و ...
بوده است و از دوربین براى خلق اثرى هنرى بهره گرفته شده است.
از مهمترین اصول درک یک اثر هنرى داشتن تجربه? شخصى و دریافت محتوا از طریق شکل ظاهرى قوى و جذاب و توجه به اثر است. قدرت انتقال مفاهیم بدون کلام، در عکس یک رویداد هنرى منحصر بهفرد را بیان مىکند.
در نیمه? دوم قرن بیستم، روشهاى زیبایىشناسى به شکلهاى گوناگون ادامه یافت که شامل نمایش دقیق و عینی، عکاسى مستقیم، عکاسى مطبوعات براساس علائق شخصی، پیکتورالیسم نو و ... مىباشد.

فتوژورنالیسم (روزنامه اى):
عبارت فتوژورنالیسم اولین بار در سال 1924 م توسط فرانک لوترمرت، رئیس دانشگاه میسورى بهکار گرفته شد. فتوژورنالیسم یعنى اتحاد کلامى لغت و تصویر براى ایجاد یک ارتباط قوى و مؤثر. گرچه روزنامه نگاران با استفاده از دوربین عکاسی، تصویر را براى بیان بیشتر گزارش، ارائه مىدهند. اما امروزه عکسهایى در این موضوع تهیه مىشود که نیاز به همراهى بیش از اندازه? متن و یا زیرنویس ندارد. بلکه لازم است پنج اصل معروف ”چه کسی، چه وقت، کجا، چرا و چگونه“ در آنها مراعات شود.
زیر آب:عکاسى زیرآب کلیه? تلاشهایى است که در جهت عکسبردارى (حتى فیلمبرداری) در زیر آب صورت مىگیرد. از عکسبردارى در استخر معمولى با کمک دوربین ضد آب گرفته تا عکسهاى حقیقى و علمى که با دستگاه کنترل از راه دور از اعماق دریاها گرفته مىشود.
در دهه? 1900 جک ویلیامسون، روزنامه نگار، عکاس و نویسنده? امریکایی، وسیلهاى اختراع کرد که سینماتوگرافى از زیر آب را عملى ساخت. این وسیله در ساختن اولین فیلم سینمایى تجارى به نام بیست هزار فرسنگ زیر دریا استفاده شد.
قبل از اختراع این دستگاه از دوربینهاى ساده درون جعبه هاى ضد آب و یا در مراحل بعدى از دوربینهاى ضد آب استفاده مىشد.
در سال 1927 مجله جغرافیاى ملی، اولین عکسهاى رنگى زیر آب را منتشر کرد. این عکسها توسط دکتر ویلیام لانگلى و چارلز مارتین تهیه شدند.
پیشرفت دستگاه تنفس غواصى در سال 1943 عکاسان را از حمل وسائل سنگین و دستوپاگیر رهایى داد و انگیزه? عکاسان براى ساخت و طراحى وسایل بهتر عکاسى زیرآب بیشتر شد.

هوایى:
پیش از بکارگیرى گیرندههاى تصویر دیجیتال، جمع آورى تصاویر هوایى از هواپیماها و سکوهاى فضایی، از مواد و محصولات عکاسى با کیفیت بالا و قدرت تفکیک بسیار عالى استفاده مىشد.
پیشرفتهاى اخیر در تصویرسازى هوایى برپایه انتقال سریع تصاویر استوار شده اند. گیرندههاى دقیقى تصاویر دیجیتال را در لحظه? گرفته شدن، به زمین مخابره میکنند و نحوه? عملکرد، کاربردها، استفاده هاى تصویرسازى هوایى را دچار تغییرات فراوانى کرده است. البته هنوز در مواقع ضرورى از دوربینها و فیلمهاى قابل ظهور و چاپ استفاده میشود.
از موارد استفاده و کاربردهاى تجارى تصویرسازى هوایى میتوان، برنامهریزى شهرى و ناحیهای، جنگلداری، مطالعات محیط زیست و طبیعت، بررسى جمعیت، تولید محصولات کشاورزی، زمینشناسی، کشف منابع طبیعى و ... را نام برد.

فضایى:
این نوع عکاسى اغلب براى توصیف تمام تصویرهایى بکار مىرود که از طریق قمرهاى مصنوعى به زمین ارسال مىشوند. همینطور اکثر تصاویرى ک با وسایل مختلف در فضا گرفته مىشوند و نیز بخشى از طیفهاى الکترومغناطیسى که به صورت الکترونیکى ضبط مىشود و سپس به ایستگاههاى دریافت تصاویر در زمین انتقال مىیابند، نیز شامل این تعریف مىشوند.

ورزشى:
تقریباً همه? عکسهایى که در تمرینهاى پیش از مسابقه و عکسهائى که پس از مسابقه گرفته مىشود نیز عکس ورزش محسوب مىشوند. عملاً هر فردى در یک مسابقه? ورزشى مىتواند عکسهاى ورزشى بگیرد.
عکاسى ورزشى موضوعاتى مثل قهرمانپرورى ورزشکاران، تلاش آنها، شکستها و نظایر این را به تصویر مىکشد. و یا حتى عکسهایى از واکنشهاى بازیکنان و تماشاگران را ثبت مىکند.
عکاسان ورزشى با دروبین خود، صحنههاى مختلف را در وضعیتهاى ایستاده، نشسته، درازکش و با بالا و پایین کردن ارتفاع دوربین خلق مىکنند.

نمایشى:
عکسهاى نمایشى لحظه هاى ثابتى از صحنه بازى در یک نمایش را به ثبت مىرسانند. هدف بازنمایى هیجان صحنه? نمایش و فیلم است. این عکسها باید دقیق و واضح و با تمام جزئیات باشند. معمولاً این عکسها در حین تمرینات گرفته مىشوند تا در روزنامه ها و یا براى تماشاگران در سالن نمایش، ارائه شود.
از عکاسى نمایشى براى تبلیغات، روزنامه نگارى و چاپ پوستر بهره گرفته مىشود و براى چاپ آنها از نسخه? اصلى استفاده مىشود. در این عکسها، حال وهواى بازى و نمایش نشان داده مىشود؛ و اینکه نمایش کمدی، تراژدی، کلاسیک، عامه پسند و یا گونهاى دیگر است. این عکسها باعث ایجاد علاقه براى تماشاى نمایش مىشود.

معمارى :
عکسهایى را در بر مىگیرد که از نماى کلى بناها یا ساختمانها، بخشهاى بیرونى و درونى را ثبت مىکند. همچنین عکاسى از بناهاى تاریخى و پلها، برجها، طاقها، دیوارها و مجسمه ها در این شاخه از عکاسى مىگنجد.
وظیفه? اصلى عکسهایى که به عکاسى معمارى مىپردازند، این است که بناها را همانطور که هستند، بر سطح دو بعدى نمایش دهند

http://www.graphiciran.net

عکاسی مفهومی

  به نظر من عکاسی مفهومی یک فرم پیشرفته تر از ابراز احساسات هنرمندانه است که عکاسی را در زمره هنرهایی مانند نقاشی ، شعر ، موسیقی و ... در می آورد.

"میشا گوردین"

 دورترین سابقه عکاسی مفهومی به اوایل قرن بیستم(1917) زمانیکه که آلفرد اشتیگلیتز از یک اثر مفهومی (آبریزگاه) ساخته مارسل دوشان برای نمایشگاهی در نیویورک عکاسی کرد بر می گردد.(اثر تجسمی اصلی مفقود شده اما عکس اشتیگلیتز هنوز باقی مانده و به عنوان یک اثر هنری مستقل شناخته می شود.)

اما در دهه 60 همزمان با ظهور ویدئو آرت ، رواج بکارگیری دوربین توسط هنرمندانی به مانند ریچارد لانگ و دنیس اپنهایم جهت ثبت و توصیف آثار هنری آن دوران که اغلب ظاهری سرد و بی روح داشتند خاستگاه این سبک از عکاسی شد. نیت آنها ساده بود ، خلق تصاویری واقع بینانه از آثار هنری بطوری که تا حد ممکن مستند باشند.این روح واقعی عکاسی بود و همان ظرفیت غیر قابل تغییر عکاسی است که همه چیز را چنانچه که هست نشان می دهد و این سر منشا این تفکر در بین هنرمندان گردد که دوست داشتند باور کنند این تجسم آثار هنری در عکاسی است.

عکاسی مفهومی چیست؟

آیا عکاسی مفهومی برای بسیاری از ما یک قسمت اسرارآمیز از بدنه اصلی عکاسی است؟

در یک عکس مفهومی ، مفهوم چه معنایی می تواند داشته باشد؟

آیا عکاسی مفهومی از سایر شاخه های عکاسی جدا افتاده و در برج عاج خود جا خوش کرده یا این قسم از عکاسی بصورتی غیر قابل تشخیص و مبهم با سایر قسمت های این هنر ادغام شده؟

این مقاله کوششی برای شفاف کردن این معنا از طریق جستجو در مفهوم ، موضوع ، شرح و استفاده از نمادها و زیباشناسی در این شاخه از هنر عکاسی است.

در عکاسی مفهومی ، مفهوم در عکس اولین موضوعی است که باید به آن پرداخته شود. یک عکاس مفهومی تلاش می کند که قسمتی از پیام خود را به مخاطب منتقل کند این پیام می تواند یک جهت دادن سیاسی باشد یا تفسیر اجتماعی و حتی می تواند یک حس برانگیخته درونی و مبهم از احساسات فرو خفته مان باشد .تا این جا قضیه ، داستان مانند هنرهای انتزاعی است ولی بعد از آن عکس مفهومی تصویر یک نمود صریح و بی پرده از خود مفهوم نیست بلکه یک بیان کلی از ایده اصلی می باشد.

استفاده از سمبلها

عکاسی مفهومی به درستی از سمبلها برای بیان مفهوم استفاده می کند.حرکت ، حالت و فرم سوژه و یا همه چیزی که عکاس می خواهد در پیامش لحاظ کند در این نوع عکاسی دیده می شود.سمبلها همیشه حضور قدرتمندی دارند ، از سرخی مهیج روژ لب به نشانه خون سرخ رنگ جاری در رگها تا سبزی لجن زار به نشانه سبزی اسکناسهای پول!

البته یک مشکلی که برای هر عکاس مفهومی پیش می آید اینست که درک مفاهیم استفاده شده و حدس زدن معنای آنها برای هر مخاطبی امکان پذیر نباشد.در نتیجه تلاش جهت درک مفاهیم توسط مخاطب یک چالش مهم برای عکاس مفهومی است.

عکاس مفهومی برای یک عکس معانی ای عینی و یا ذهنی بسیار زیادی قائل است .البته خیلی از عکاسان مفهومی علاقه دارند ادعا کنند تنها و فقط تنها یک مفهوم عینی برای هر عکس وجود دارد واز خلال عکسهایشان صرفنظر از پس زمینه های ذهنی مخاطبان آنها همان یک معنا برای بیننده قابل باز یافت می دانند. گرچه هستند عکاسان مفهومی ای که نیت دیگری در سر دارند آنها می خواهند مخاطب نهایت درک ذهنی خودش را از عکس داشته باشد. آنها می خواهند احساسات زیادی را ایجاد کنند. آنقدر متفاوت و متعدد به تعداد آدمهایی که بیننده آثارشان هستند.

اما واقعا چرا چنین است؟

آفرینش یک تصویر هیجان انگیز که باعث به فکر فرو رفتن بیننده ها می شود و ارتباطی بین خاطرات و تجربیات آنها با احساسات می گردد چرا اینقدر مهم است؟

این سئوالهایی هستند که عکاس مفهومی می خواهد با آثارش به آنها پاسخ دهد.

ترکیب بندی

دو اردوگاه اصلی برای ترکیب بندی در عکاسی مفهومی متصور می باشد:
در یک سو کوششی در ایجاد یک ترکیب بندی کمینه و ایجاد غنای بصری بالا از این طریق.

بیشترعکاسان مفهومی مینیمال ترکیب هایی ایجاد می کنند که فکوس و تمرکز دقیقا بر روی یک سوژه باشد . یک مفهوم منفرد ، که باعث تمرکز بیننده بر روی یک فکر مشخص میگردد. ایده قرار گرفتن سوژه بر روی بکگراند سفید پاکیزه بخاطر همین منظور است: یعنی پرهیز از مخشوش شدن ایده اصلی.

 در سویی دیگر کمی پیچیدگی وجود دارد.این هنرمندان کسانی هستند که مکانهای شلوغ و تعدد سوژه را بر می گزینند که اغلب فاقد تمرکز بر روی سوژه ای واحد است. ترجیحا هر سوژه ، هر نماد در این مکانها یک نقشی برای دیگری بازی می کند خلق چشم اندازهای وسیع از ایده های که در عین حالی که پیام کلی ای را توصیف می کنند ولی هنوز بشدت خاص و یکه هستند.
 
زیبائی شناسی تعداد بسیار زیاد از عکاسان مفهومی کوشش نمی کنند که حتما آثارشان زیبا باشد و یا حتی الزاما به چشم زیبا بیاید. عکاسی مفهومی می بایستی ساده باشد یا حتی در برخی موارد عمدا زشت ارائه می شود تا ایده از خلال تصاویر بیان شود. تعداد زیادی از عکاسان مفهومی تلاش دارند تصاویر تا حد ممکن طبیعی بنظر آید بطوری که حواس بیننده از ایده اصلی عکس منحرف نشود که در اصل نیت و خاستگاه اولیه این نوع از عکاسی هم است.

http://fa.toranjweb.com

شکوفه هلو2

فروردین 92

روستای خیارج

 

 

شکوفه هلو

فروردین 92

روستای خیارج

 

همایش بیل زنی

فروردین 92

روستای خیارج