اسرار بهره گیری از افکت های سه بعدی برای بهبود عکس های چشم اندازها و مناظر طبیعی ....
? توضیح پرسپکتیو: تکنیک های آفرینشی حالت های سه بعدی یکی از ابتدائی ترین جاذبه های تصویرهای چشم انداز، تجسم عمق فضاست. برای ارائه حالت سه بعدی باید اجزاء صحنه را به گونه ای در کنار یکدیگر قرار دهید که دنیا متفاوت از آنچه که در دوربین دیده می شود، ارائه شود. با این که چشمان ما منظره ها را به صورت برجسته می بینند، حتی در حالت حرکت هم سر خود را آنقدر تکان می دهیم تا بهترین منظره با بهترین عمق را ببینیم، یک دوربین ثابت کنتراست ها و تضادها را به خوبی نمایش می دهد، اما منظره مورد نظر با حالتی ثابت و ایستا نشان داده می شود. برای رفع چنین مشکلی باید روی نقاط راهنمائی کننده در چشم انداز تأکید کرده تا عمیق فضائی ایجاد شود.
? اندازه نقاط راهنما: اندازه متناسب با بخش های گوناگونی یک چشم انداز، یکی از آشکارترین نقاط راهنمائی کننده عمق صحنه به حساب می آید. سوژه هائی که در جلوی تصویر واقع می شوند بزرگ تر از سوژه های عقب تصویر هستند. بدین ترتیب شما با یکی از مهم ترین نقاط راهنمائی کننده آشنا شدید. پس نتیجه می گیریم سوژه هائی که تقریباً هم اندازه هستند یا دست کم به نظر بیننده هم اندازه می آیند، باید با توجه به مکان قرار گرفتنشان در تصویر کوچک یا بزرگ نشان داده شوند. این نکته در مورد درخت ها، بوته ها، گل های وحشی و حیواناتی که از یک گونه هستند هم صدق می کند. اگر دوربین در جای مناسبی نصب شده باشد چنین نکاتی به صورت خودکار روی یک سطح اریب و در فاصله های معین رعایت می شود. (مثل یک منحنی)
نقاط راهنمای دیگری هم درباره قدرت اندازه های اجزاء تصویر وجود دارد. که گرچه آنها در زمره اصلی ترین نقاط نیستند، اما با رعایت آنها می توان تصویر را بهتر و زیباتر نمایش داد. زمانی که ابرهای تیره آسمان را می پوشانند. هر چه به افق نزدیک تر شویم، اندازه? آنها هم کوچک تر خواهد شد. از حرکت موجی شن ها، گل های حالت گرفته و قالبی و هم چنین امواج اقیانوس می توان برای معرفی یک الگوی شبیه به هم، اما با اندازه های گوناگون استفاده کرد. یک زاویه مناسب دوربین در نمایش رودخانه ها، چشمه ها و امواج شن های تپه های شنی به گونه ای معرف حقیقت استعاری ”شیارهای خط آهن“ است: هم گرائی خطوط موازی در نقطه بی نهایت!
ادامه مطلب...
